වෙනස් වූ නොවෙනස් මිතුදම

තුරුලිය හෙවනක- සිහිලස සොයමින්

ගතකළ නිවහල්- සොඳුරු පැයේ..

බිඟුනඳ තැවරුණු- සෙනෙහස් හසකැන්

අප උන් තැන- පිපිරාව නැගේ..

පහස නොලත් තැන්- නැත අප දෙපතුල්

යායට සරසවි- බිම් තීරේ....

දෙදෙනා ආ මඟ- අද මා තනිවම

මතකයෙ සැමරුම්- එළි මතුවේ..

රැයක් දවාලක්- නොතිබිණි අපෙ ලොව

සිනහව එළි දැල්වූ...

දේශන හලකින්- තොරවූ දිවියක්

සොයමින් එහෙ මෙහෙ

පා එසවූ ..

විහඟ සර කුමටද- යන මඟ හෙමිහිට

අප හසරැල්

ඒ මඟ රැන්ඳූ.. 😊😊

බෙදා ගත් සැටි- සෝ සුසුමන් අපි

දනී අප උන්- ගල් බංකූ..

නියම, සූත්තර- ජාල මෝස්තර

සිතට බරයි දැනුනේ...

වනපොත් කළ සඳ- එකට ගිමන් හැර

යමලක් සැණෙකින්- ඇයි සැලුණේ..

සඳ බැස ගිය මුත්- ඒ සඳමයි යළි

පසු දිනයෙත්- මුදු කිරණ හලේ

එනමුදු පරවුණු- ඒ මල වෙනුවට

කිම තැන තැන- වෙන මල් පිපුණේ..
      -No one like anyone-

`කියවූ වදන් මැද නොකියවූ පද පෙළ`

ආලය,දුක,වෙන්වීම,තනිකම

හැමදේම එකට බැඳුනු සංඝටක වගෙයි මට දැනෙන්නෙ.

හරියට නිකන්...කාමර හතරකින් හැදුනු, පුංචි ගෙයක් වගේ..
මේ ගේ ඇතුළෙ ඔය කියන හැම කාමරේකටම, අකැමැත්තෙන් හරි අපිට යන්ඩ වෙනවා. අවසානෙ වෙනකල්ම..🏡

 හසරැලි,කඳුලැලි,කෙඳිරිළි,ගෙරවිලි වාතලේට මුහුවෙන්නෙ
හරියට කවුළුවෙන් පිටවෙන දුම්වගේ..
දන්නවද...
‘ජීවිතේ’ අවබෝධෙන් ඇරඹුවොත්, ඔය කාමර හතරම එක වගේ..
අවබෝධයක් නැති තැන, සියල්ල පුංචි පුංචි කෑලිවල එකතුවක්.

 ඇත්තටම, මිනිස්සු මේ කරන්නෙ රඟපෑමක් දෝ? කියලත් වෙලාවකට මට හිතෙනවා.
එක එක චරිත බෙදාගෙන, කාලෙන් කාලෙට,
කොටින්ම කියුවොත්..  ලොකූ.. සිනමාපටයක් දිගහරින්ට කරන ප්රැක්ටිස් එකක්!!...🎬

 ම්ම්ම්...වදනෙ මුළු අර්ථ විවරනේ මේක නෙවෙයි.

 ජීවිතේ ..

කලාකරුවො ‘ජීවිතේ හරි අපූරු නවාතැනක්’ලු. ආදරවන්තයො ‘ජීවිතේ ගංගාවක්’ලු.
මම නම් කියන්නෙ “විශ්වීය සංදර්භයේ ආධ්යාත්මික පාසල ජීවිතය”;

 ජීවිතේ ගුරුන්ගෙන්,ළමුන්ගෙන් පිරුණු ලොකු ස්කෝලයක්!
මේ ස්කෝලෙ එක එක මට්ටමේ ගුරුවරු.. දැනුම් තේරුමෙන් වෙනස් ප්රාථමික,ද්විතියික,ජේෂ්ඨ අංශ වල ළමයි ..

 මේක බලන ඈයෝ බලයි.. මොන වගේ ස්කෝලයක්ද මේ කියන්නෙ කියලා.

ගැඹුරු වුනත්,, කියවා වටහා ගන්නන් බොහෝයි,
නොකියවා වටහා ගන්නන්ද බොහෝයි..
දැක අයාලේ යන්නෝද බොහෝයි,
නොදැක අයාලේ යන්නන්ද බොහෝයි..

පිළිගැනීම ඔබට භාරයි~

👉

තවත් නොකියවූ පද පෙළක් දිගහැරීමේ අදහසින් තිතට මම සමුදෙමි~

ආත්මීය සරදම

“සිහින් සර
මඳ පවනෙ - 
තුරුලේ වෙලී.....
සඳ සිහිළ 
අහිමි නම් - 
නුඹගෙන් බිඳක්......

දුර ඈත 

අම්බරයෙ 

පායා දිලී............. 

විහිදන්න 

මගෙ ලොවට 

සඳ රැස් පොදක්.....”

හෙමි හෙමින් -පද ඇහිඳ 
ලියූවද-පෙම් කවක්....
නුඹෙ හිතට - ළං වෙන්න 
නොමැත මට - හිමි කමක්.....

සිතට සිත - දඟ කරන 
ළතැවුලේ - රඟහලක්......
නුරා පෙම්- සුසුම් අපෙ 
ආත්මගත - සරදමක්.......

නුඹ ළඟට - ළංවෙන්න 
සිතූවත් - හැම රැයක.....
හිත කියයි - නුඹ දුරයි 
නොගිනි හැකි - දිගන්තෙක.......

පුරා විත් - පාරමී 
හමු වන්න - යළි වරක්.......
සැඩ සුළං - ගිනි මැදින් 
සේම මහ - ජල කඳක්.....

හමු වුනත් - සරසමින් 
මුව පුරා - සිනාවක්........
නොවේවිද ?අපේ පෙම 
සදා රූ - කැටයමක්......💙💛💜💚